نگاهی به یک هایکو

یابویِ بارکش
پا سست می کند
هنگامِ عبور
از کشتزارِ شَبدَر  ـ (؟)
 
✓ سخن از تاثیرِ مکان است بر یک حرکت .   
✓ سخن از حرکتی است که روزمرّگی ها و وظایفِ یک یابو در آن مندرج است ؛ روزمرّگی ها و وظایفی که دیگر در هم ادغام شده اند .
✓ به حَتم ، پا سست کردنِ یابو زیر بار ، متفاوت تر از زمانی است که یابو یَله و رها از بارکشی پا سست کند.
✓ بار و بارکشی ، دست و پای یابو را بسته است و زهرِ این نوع بستگی و اسارت را عبارتِ «هنگامِ عبور» ، بیشتر به رخ می کِشد ؛ یابو فقط حق دارد از کنارِ بهشتِ آرزوهایش عبور کند . بهشتی که فقط اجازه یِ تماشایِ نصف و نیمه یِ آن را دارد و نه اجازه یِ داخل شدن به آن . تماشایِ نصف و نیمه ای که به یقین آکنده از حسرت خواهد بود .   
✓ آیا کشتزار شبدر ، نشان از بخشِ نزیسته و زندگی نکرده یِ یابو است یا نشان از یادآوری ، حسرت و خاطراتِ یک زندگی از دست رفته ؟
✓ نکته ی امیدوار کننده یِ این روایتِ کوتاه این جاست که عادتِ بارکشی ، هنوز احساساتِ یابو را نکُشته و مجالِ ذوق و احساسات را از او نگرفته است .   
✓ آیا پاسست کردن یابو از دیدنِ کشتزارِ شَبدَر ، باعث شده است یابو برای لحظاتی رنج و دردِ بارکشی را فراموش کند و یا این که آن را چندبرابرتر از آن چه هست حس کند ؟
✓ آیا این پاسست کردنِ یابو از دیدن کشتزارِ شَبدَر ، بعدها در قالب (خشم و نفرت) نسبت به زندگیِ بارکشی جلوه خواهد کرد؟
✓ آیا آگاهی یابو از کشتزارِ شَبدَر در مقابلِ زندگیِ بارکشی ،موجباتِ رنج او را فراهم می آوَرَد یا موجباتِ لذتِ او را ؟ هر چند که  گفته اند آگاهی فقط یک شاخه از درختِ زندگی است ! ...

✓ آگاهیِ یابو از یک موقعیتِ عادی برنیامده است بلکه این آگاهی در موقعیتِ بارکشی و از یک پا سست کردن ساخته شده است

▣ احمد آذرکمان ـ ١٩ خرداد ١٣٩٨ ـ حسن آباد فشافویه

http://ahmadazarkaman1358.blogfa.com